-Haha, no to przynajmniej schudnę- powiedziałam zrezygnowanym głosem, kiedy pani doktor przyszła do mnie do sali przedstawić mi diagnozę i plan leczenia.
-Niestety, nie mam dla pani dobrych wiadomości. Tutaj się raczej tyje!- odpowiedziała pani doktor.
***
Pacjenci chorujący na nowotwory są: grubi, chudzi i pośredni. Łysi, owłosieni lub niezidentyfikowani. Starzy, młodzi lub w średnim wieku. Wszyscy ładni, wszyscy doskonali 🙂
Ten stereotyp chudnięcia po chemii często nas, pacjentów onkologicznych dopada. Przykładowo- wtedy, kiedy bardzo tyjemy po sterydach a otoczenie nie bardzo wie, jak to skomentować. No bo jak to, ma raka i taki gruby?!
***
Pacjenta, który jest w trakcie chemii i źle się czuje, nie rozpoznacie na ulicy. On wygląda zupełnie normalnie, naprawdę rzadko ma worki pod oczami, łysą czaszkę albo widoczne obojczyki. Często też normalnie chodzi, robi zakupy, prowadzi samochód… Żyje, tak jakby żył z każdą inną chorobą.Na zdjęciu jestem w trakcie leczenia, „między szpitalami”. Włosy mi pięknie odrastały, pomimo przyjmowania bardzo silnej chemii.